Author Archives: ผู้ดูแลระบบ

ชื่อการแข่งขัน : โครงการสรรหา “กุลบุตรและกุลธิดากาชาด” ประจำปี ๒๕๖๑ – ๒๕๖๒

ชื่อผู้เข้าร่วมประกวดแข่งขัน : นายณัฏฐพันธ์  แสงคำ

วัน / เวลา / สถานที่ : ๒ – ๕ พฤศจิกายน ๒๕๖๑ / ห้องประชุมชั้น ๑๒ อาคารภูมิสิริมังคลานุสรณ์ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์

ประเภท (เดี่ยว/ทีม) : เดี่ยว

รางวัลที่ได้รับ : กุลบุตรกาชาด

โครงการสรรหา “กุลบุตรและกุลธิดากาชาด” ประจำปี ๒๕๖๑ – ๒๕๖๒ สำนักกิจการนักศึกษาได้ดำเนินการคัดเลือกนักศึกษาผู้เป็นตัวแทนในการประกวด โดยการใช้กิจกรรม “การประกวดทูตกิจกรรม ประจำ ๒๕๖๐” มาเป็นเครื่องมือ ที่มุ่งเน้นการเฟ้นหานักศึกษาที่มีคุณสมบัติทางด้านบุคลิกภาพที่ดี ไม่เพียงภายนอกเท่านั้นแต่หมายรวมถึงบุคลิกภาพภายในที่สามารถนำเสนอผ่านสายตา การพูด ไหวพริบการตอบคำถาม และจิตใจที่ตรงตามอัตลักษณ์สของมหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา

       ในการเสริมสร้างบุคลิกภาพที่ดีทางสำนักกิจการนักศึกษาได้ดำเนินการตามหลักการที่นางสาวอรชา จันทร์นุ่ม ได้กล่าวไว้ในหัวข้อ “การเสริมสร้างบุคลิกภาพที่ดีต้องการพื้นฐานในการส่งเสริมอย่างไร” ว่า

1.การที่บุคคลมีความเข้าใจและรู้จักตนเองได้ดีนั้น ย่อมหมายถึงว่าบุคคลได้สามารถประสานสัมพันธ์ระหว่างการมองตนเอง และประสบการณ์แห่งความเป็นจริงที่มีอยู่ได้ ทำให้บุคคลไม่เกิดความขัดแย้งในตนเอง บุคลิกภาพที่เกิดขึ้นจะเป็นลักษณะของการที่ช่วยให้มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อ สังคม แต่ในทางตรงข้าม ถ้าบุคคลไม่สามารถที่จะมองตนเองได้สอดคล้องกับความเป็นจริงแล้ว ก็จะเกิดความขัดแย้งในตนเอง ทำให้ต้องดิ้นรนเพื่อลดความขัดแย้งในตนด้วยวิธีการต่างๆ เป็นเหตุให้บุคคลเกิดบุคลิกภาพในด้านของการต่อต้านสังคม ขาดความมั่นใจในตนเอง ขาดความนับถือตนเอง ดังนั้น การสร้างเสริมบุคลิกภาพจึงเป็นเรื่องที่จะเน้นเกี่ยวกับการให้บุคคลมีการรับ รู้ตนเองได้ตามความเป็นจริง (self perception) เพื่อบุคคลจะได้มีการมองตนเอง (self concept) อย่างถูกต้อง ซึ่งจะได้พัฒนาบุคลิกภาพที่พึงประสงค์ของสังคมต่อไป

2.ปฏิสัมพันธ์ในสังคม (social interaction) ตามทฤษฎีทางจิตวิทยาพลวัตได้กล่าวไว้ว่าการที่บุคคลจะเกิดมีบุคลิกภาพอย่างไรนั้น เป็นผลของการที่บุคคลมีปฏิสัมพันธ์กับสังคม ซึ่งจะทำให้บุคคลได้พบกับลักษณะของความด้อย-ความเด่น ตลอดจนการมีครรลองชีวิตที่เป็นของตนเอง ปฏิสัมพันธ์ในสังคมจึงเป็นเรื่องที่มีความสำคัญมากเพราะทำให้บุคคลได้มี โอกาสรับรู้ตนเองจากภาพการมองของผู้อื่น ซึ่งเป็นเสมือนกระจกเงาฉายภาพตัวตนของบุคคลออกมาได้ชัดเจนกว่าการที่บุคคล มองตนเองเพียงอย่างเดียว ซึ่งอาจจะมีอคติสำหรับตนเองด้วยในบางครั้งหรือบ่อยครั้ง การรับรู้ตนเองอย่าง ถูกต้องจะทำให้บุคคลสามารถแสดงออกซึ่งบทบาทที่เหมาะสมและเกิดบุคลิกภาพที่ พึงประสงค์ตามมาด้วย ความเด่น-ความด้อย และครรลองชีวิตของบุคคลจะมีผลในการสร้างรูปแบบของบุคลิกภาพทั้งทางที่สังคม พึงประสงค์และไม่พึงประสงค์ ดังนั้นการสร้างเสริมบุคลิกภาพในบุคคลก็ควรจะได้คำนึงถึงความสำคัญของปฏิ สัมพันธ์ในสังคมประกอบด้วยอีกประการหนึ่ง

3.การเรียนรู้ทางสังคม (social learning)ทฤษฎี การเรียนรู้ทางสังคมได้ให้แนวคิดพื้นฐานสำคัญว่าการเรียนรู้ทางสังคมนั้น เป็นกระบวนการที่บุคคลไดรับข้อมูลต่างๆ จากการสังเกตพฤติกรรมของบุคคลอื่นและสิ่งแวดล้อม โดยจะมีกระบวนการจำ และนำมาใช้เป็นแบบอย่างในการปฏิบัติตามต่อไป นักจิตวิทยาได้เน้นความสำคัญในแนวคิดนี้ด้วยว่า การเรียนรู้และการแสดงออกเป็นเรื่องที่มีความแตกต่างกัน คือการเรียนรู้ใช้เพียงการสังเกตเท่านั้นก็เพียงพอแล้ว แต่การแสดงออกเป็นพฤติกรรมนั้นจะต้องมีการใช้ทั้งแบบอย่างที่ได้รับมาจากการ สังเกตและ กระบวนการที่จะเลือกแบบอย่างที่เหมาะสมมาใช้ ดังนั้นจากทฤษฎีการเรียนรู้ทางสังคมจะช่วยทำให้เราได้ทราบว่า บุคลิกภาพของบุคคลที่เกิดขึ้นมานั้น ต้องอาศัยทั้งการที่บุคคลมีความจำในแบบอย่างของพฤติกรรมของผู้อื่น แล้วนำมาเข้ากระบวนการเลือกสรร แล้วจึงแสดงออกเป็นบุคลิกภาพที่ปรากฏให้เห็น ฉะนั้นถ้าหากจะให้บุคคลมีบุคลิกภาพที่พึงประสงค์ของสังคมแล้ว การสร้างเสริมบุคลิกภาพก็ควรจะมีขั้นตอนของการให้บุคคลได้สังเกตแบบอย่างพฤติกรรมที่เหมาะสม แล้วนำไปใช้ในกระบวนการเลือกสรรเพื่อพัฒนาเป็นบุคลิกภาพของตนเอง

4.ลักษณะที่ถ่ายทอดทางพันธุกรรม ลักษณะนี้ค่อนข้างจะเป็นพื้นฐานของบุคลิกภาพที่ปรากฎทางกายและสมองบางอย่าง ซึ่งบุคคลที่เกิดมาแล้วจะเลือกหรือเปลี่ยนแปลงไม่ได้ เช่นคนเตี้ย โดยพ่อแม่ทั้งสองคน ถึงแม้จะได้รับอาหารที่ครบถ้วนสมบูรณ์ตามหลักโภชนาการก็จะมีการเติบโตเพิ่มมากกว่าพ่อแม่บ้าง แต่ก็คงจะไม่เหมือนกับคนที่มีพันธุกรรมเป็นคนสูงทั้ง ครอบครัว หรือโรคบางอย่างที่ถ่ายทอดทางพันธุกรรม เช่น สติปัญญาอ่อน ตาบอดสี ก็คงจะยากที่จะได้รับการแก้ไข ดังนั้นจึงจะเป็นเรื่องของการปรับตัวต่อสภาพทางพันธุกรรมที่มีอยู่มากกว่า แก้ไขให้หมดไป การเสริมสร้าง บุคลิกภาพตามพื้นฐานประการนี้ก็น่าจะเป็นการสร้างและเสริมบุคลิกภาพให้ดีตาม ลักษณะเฉพาะของแต่ละบุคคล มากกว่าการเปรียบตนเองกับบุคคลอื่น จะเห็นได้ว่าปัจจัยพื้นฐานเหล่านี้ ล้วนมีอิทธิพลต่อการสร้างเสริมบุคลิกภาพที่เหมาะสมทั้งสิ้น ซึ่งในการสร้างเสริมบุคลิกภาพที่พึงประสงค์ของสังคมนั้น ก็จะได้อาศัยปัจจัยเหล่านี้ในการกำหนดวิธีการในการสร้างและเสริมบุคลิกภาพ ต่อไปในการสร้างและเสริมบุคลิกภาพของบุคคลนั้น ควรที่จะต้องแยกพิจารณาเป็น 2 ประเด็น คือ การสร้างบุคลิกภาพ และการเสริมหรือการปรับปรุงบุคลิกภาพ การสร้างบุคลิกภาพ หมายถึง กระบวนการที่จะทำให้เกิดบุคลิกภาพขึ้นในตัวของบุคคลซึ่งเป็นสิ่งที่จำเป็น ที่จะต้องเริ่มสร้างสมมาตั้งแต่เยาว์วัย จึงจะทำให้เกิดบุคลิก ภาพที่พึงประสงค์ของสังคมได้ สถาบันทางสังคม

          บุคลิกภาพนั้นนอกจากจะเป็นตัวช่วยส่งเสริมให้บุคคลแต่ละคน มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว และบ่งบอกถึงลักษณะนิสัยส่วนตัวของแต่ละบุคคลแล้ว ยังสามารถมีส่วนช่วยในการ เลือกอาชีพ ให้เหมาะสมกับตัวคุณได้อีกด้วย ดังที่ปรากฏใน “ทฤษฎีการเลือกอาชีพ” ของของ John L. Holland ซึ่งเชื่อว่าบุคลิกภาพของคนจะสะท้อนผ่านการเลือกอาชีพของตน โดยเหตุผลในการเลือกอาชีพนั้นเกิดจากการผสมผสานความคิดต่อตัวเอง และความเข้าใจต่ออาชีพที่เลือก นั่นคือ คนที่เลือกอาชีพได้สอดคล้องกับบุคลิกภาพของตนมากที่สุด จะมีความพึงพอใจในอาชีพและส่งผลให้ประสบความสำเร็จในอาชีพนั้นๆ ได้

บุคลิกภาพ คือ ลักษณะโดยรวมของพฤติกรรมภายนอกและพฤติกรรมภายในของแต่ละบุคคลซึ่งรวมถึงความสามารถ ความถนัด ความสนใจและความรู้สึกนึกคิดที่เป็นของบุคคลนั้น อันส่งผลให้บุคคลมีพฤติกรรมและลักษณะนิสัยเฉพาะของแต่ละคนซึ่งแตกต่างกันไป

ดังนั้น เมื่อผู้ฝึกสอนสามารถดำเนินการพัฒนานักศึกษาทางด้านบุคลิกภาพในลักษณะรวมทั้งพฤติกรรมภายนอกและพฤติกรรมภายในของแต่ละบุคคล จะทำให้ผู้ที่ได้รับการฝึกสอนมีแนวทางในการสร้างอัตลักษณ์ของตนเองขึ้นมาในทางที่เหมาะ เป็นที่สนใจ และเป็นที่ต้องตาต้องใจแก่ผู้ที่พบเห็น

บรรณานุกรม

อรชา จันทร์นุ่ม. (2556). การเสริมสร้างบุคลิกภาพที่ดีต้องการพื้นฐานในการส่งเสริมอย่างไร. ที่ตั้งเว็บไซต์https://sites.google.com/site/orachajannum/8-1.[เข้าค้นหาเมื่อวันที่ 11กรกฎาคม 2560].

ผู้เขียน   อาจารย์ ดร.ธนกร สรรย์วราภิภู

จากงาน Solo dance competition

วันที่ : ๒๕ พฤศจิกายน ๒๕๖๑ / ๑๕.๐๐ น.
สถานที่ : ห้างสรรพสินค้าดิเอ็มควอเธียร์

อาจารย์ฝึกสอน : ดร.ธนกร สรรย์วราภิภู

ผู้ประกวด : นาย ณัฐวุฒิ หลวงขวา
ประเภท : เต้นเดี่ยว (นาฏยศิลป์ร่วมสมัย)

รายละเอียดเชิงวิชาการ/ทฤษฎี ที่ใช้ในการดำเนินกิจกรรมเพื่อส่งเข้าประกวด

การสร้างสรรค์นาฏยศิลป์ร่วมสมัย

รูปภาพที่  1 Merce Cunningham ที่มา: http://media2.fdncms.com

ความหมายของคำว่านาฏยศิลป์ร่วมสมัย (Contemporary Dance) Maria del Pilar Naranjo Rico นักวิจัยและนักสร้างสรรค์การเต้นชาวโคลัมเบียที่เป็นผู้เขียนหนังสือ The handy e-book of Contemporary Dance History (2011) ที่ให้ข้อมูลได้ชัดเจนในหัวข้อ Merce Cunningham โดยกล่าวไว้ว่า “Merce Cunningham ถือได้ว่าเป็นผู้เปิดประตูของนาฏยศิลป์ร่วมสมัยเพราะเป็นผู้นำเสนอความคิดใหม่เกี่ยวกับการเต้น โดยมุ่งเน้นไปที่นวัตกรรมของความเป็นไปได้ในการสร้างมิติ ให้งานแสดงนาฏยศิลป์   กระบวนการสร้างสรรค์นาฏยศิลป์ร่วมสมัย เทคนิคในการแปลสิ่งที่ต้องการสื่อสารออกมาสู่การ เคลื่อนไหวรวมถึงการใช้ดนตรีในรูปแบบที่ไม่เป็นข้อกำหนด ในการเต้นไปจนถึงหลักปรัชญา (Andre Lepecki. 2012: 44) หากว่ากันตามตรง  Merce  Cunningham คือ นักสร้างสรรค์ การเต้นคนแรกในนาฏยศิลป์ร่วมสมัย เนื่องจากได้ทำการต่อต้านแนวความคิดของนาฏยศิลป์สมัยใหม่และพัฒนาให้  นาฏยศิลป์ร่วมสมัยมีความอิสระมากยิ่งขึ้นซึ่งได้สร้าง หลักการ ไว้ดังนี้

• นามธรรม Merce Cunninghamเชื่อว่าการเคลื่อนไหวคือการขยายความที่เพียงพอ
  แล้วไม่มีความ จำเป็นต้องบอกเรื่องราวหรือสะท้อนอะไร
• ถูกออกแบบในพื้นที่และเวลาโดยไม่มีเป้าหมายของการสร้างสรรค์เพราะเป้าหมาย นั้นอาจจะเป็น กรอบในการบีบบังคับผลงานทำให้ไม่สามารถเกิดสิ่งใหม่ได้
• ความนิ่งหรือความเงียบคืออีกหนึ่งสุนทรียภาพ
• มิติของเพลง
• ความอิสระไม่กำหนดกรอบซึ่งกันและกันระหว่างเพลงกับนาฏยศิลป์
• ไม่มีลำดับชั้นของนักเต้น
• ผู้ชมมีอิสระในการชม
• ไม่อยู่แต่ภายในโรงละคร สามารถแสดงได้ทุกที่
• ลำดับของการเต้นจะอยู่บนโครงสร้างที่ไม่สามารถคาดเดา เนื้อหาที่ไม่มั่นคง ไม่จำเป็น ต้องมีตรรกะ
• เทคนิคของการตีความ ความคิดเชิงปรัชญาที่มีมิติ
• ความคิดอิสระ

(Maria del Pilar Naranjo Rico.  2016.  Merce Cunningham: online)

นอกจากนั้นมีผู้ให้ความเห็นที่น่าสนใจไว้ว่า “นาฏยศิลป์ร่วมสมัยคือ นาฏยศิลป์ที่ พัฒนาตามช่วงเวลา ตามยุคตามสมัยซึ่งโมเดิร์นแดนซ์เคยเป็นนาฏยศิลป์ร่วมสมัยเช่นกันแต่เมื่อมาถึงปัจจุบันบริบทของสังคมและ
แนวคิดทางศิลปะเปลี่ยนไป นาฏยศิลป์ร่วมสมัยจึงมีแนว คิดที่เปลี่ยนไปจากเดิมแต่สิ่งหนึ่งที่ยังคง
เหมือนเดิมคือ การใช้เครื่องมือและกระบวนการสร้างสรรค์ที่แน่นอน” (วรารมย์ ปัจฉิมสวัสดิ์. สัมภาษณ์: 2559)

จากข้อมูลข้างต้นผู้ศึกษาจึงสรุปว่า นาฏยศิลป์ร่วมสมัย คือ รูปแบบนาฏยศิลป์ที่มี ความอิสระมากโดยมุ่งสู่การตอบคำถามบริบททางสังคมเป็นนาฏยศิลป์ที่ถูกพัฒนามาจากแนว คิดของนาฏยศิลป์สมัยใหม่ มีการนำการแสดงละครหรือเทคโนโลยีเข้ามาปราศจากลำดับขั้นของ นักเต้น สามารถแสดงได้ทุกที่ และควรเกิดจากการทดลองเพื่อให้เกิดสิ่งใหม่ที่สร้างสรรค์ทั้งใน รูปแบบของการเคลื่อนไหว แนวความคิด หรือ องค์ประกอบในการ สร้างสรรค์  มีอิสระในการตี ความทั้งต่อตัวผู้สร้างสรรค์ผลงานและผู้ชม

บรรณานุกรม

Maria del Pilar Naranjo Rico. (2011). The handy e-book of Contemporary Dance History. Available from http://www.contemporary-dance.org. [accessed Date of Access 14^th July, 2015].

วรารมย์ ปัจฉิมสวัสดิ์. (2559, 7 มีนาคม).  สัมภาษณ์โดย ธนกร สรรย์วราภิภู ที่สถาบัน Dance Center.

การแข่งขันเชียร์ลีดดิ้งชิงแชมป์ประเทศไทยครั้งที่ 14 (TNCC 2018)

รายชื่อนิสิต นักศึกษา และคณาจารย์ที่เข้าร่วมการประกวดแข่งขัน

(วัน / เวลา / สถานที่) : ๒ ธันวาคม ๒๕๖๑ / ๑๙.๐๐น. / มหาวิทยาลัยรังสิต

ผู้ฝึกสอน : อาจารย์ ดร.ธนกร สรรย์วราภิภู

ประเภท : ทีม CHEER DANCE TEAM

นางสาว มนัญญา มีวัฒนา
นางสาว ธนาภรณ์ มังกรแก้ว
นาย ทรงภพ วุฒิวิกัยการ
นาย ณัฐวุฒิ หลวงขวา
นาย ณฐ์ชญา ฟ้ากลาง
นางสาว ธรรมสรณ์ บรรดา
นางสาว สุทธิดา สว่างศรี
นางสาว อริสรา ชวนจิตร
นาย สุรชัย นิลขลัง
นาย นครินทร์ เลิศจามีกร
นางสาว อรพิมล ทองทิพย์

ประเภท : คู่ CHEER DOUBLE DANCE TEAM

รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 1

นาย ณัฐวุฒิ หลวงขวา
นางสาว ธรรมสรณ์ บรรดา

รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 4

นางสาว ธนาภรณ์ มังกรแก้ว
นางสาว สุทธิดา สว่างศรี

ประเภท CHEER DANCE TEAM

🏆 ได้รับรางวัลชนะเลิศ (ที่1) ได้รับถ้วยประทานจากพระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี พระวรราชาธินัดดามาตุ

และ

ประเภท CHEER DOUBLE DANCE TEAM

🥈 รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 1 (ที่2)
🎖 รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 4 (ที่5)

ผู้สร้างสรรค์ใช้แนวความคิดของเอ็มมานูเอลคานท์ที่มีอิทธิพลทางด้านการรับรู้สุนทรียะอย่างมากต่อตัวศิลปินและผู้บริโภคผลงานทาง ศิลปะในยุคนั้น ที่มองว่าความเข้าใจทำให้มนุษย์เข้าใจในความงามของวัตถุนั้น ๆ ให้เห็นความงามในแบบที่เป็น และจินตนาการที่จะช่วยส่งเสริมให้มนุษย์ทั้งในการมอง การสัมผัส และสะท้อนความคิดของตนเองออกมาซึ่งเหล่านี้คือกรอบความคิดที่พัฒนาศิลปะสมัยใหม่รวมถึงนาฏศิลป์ตะวันตกสมัยใหม่สามารถเห็นได้ชัดจากนักออกแบบการเต้นที่มีชื่อเสียงและเป็นผู้บุกเบิกทีในช่วงเวลานี้

          อิสดอร่า ดันแคน  เจ้าของทัศนคติจิตวิญญาณแห่งความอิสระ (Free Spirit) การแสดงเป็นไปอย่างไม่เป็นระบบและมีท่าที่ซ้ำไปซ้ำมาบ่อยครั้ง งานของเธอมีลักษณะที่เรียบง่าย เครื่องแต่งกายการแสดงคล้ายชุดกรีกโบราณ เต้นด้วยเท้าเปล่าซึ่งผู้ชมในสมัยนั้นต่างไม่เคยเห็นมาก่อน ในงานของเธอเป็นการแสดงลีลาการแสดงออกของอารมณ์ อิสดอร่า ดันแคนเป็นผู้ที่เปิดรับในอิสรภาพทางความคิดของสตรีที่มีต่อเรื่องความรักและยังให้การสนับสนุนการเรียกร้องสิทธิสตรีในเรื่องสิทธิการปกครองบุตร ธิดา (นราพงษ์ จรัสศรี. 2548: 109-110)อิสดอร่า ดันแคนถือเป็นผู้บุกเบิกการเต้นสมัยใหม่ทำให้ได้รับความนิยมอย่างมากทั้งในอเมริกาและแพร่ขยายความนิยมออกไปทั่วยุโรป ท่ามกลางยุคสมัยที่ผู้ชมในฝั่งซีกโลกตะวันตกกำลังเบื่อหน่ายกับการเต้นบัลเล่ต์ (ศิริมงคล นาฏยกุล.2557: 27)

รูปภาพที่ ๑: Isadora Duncan, http://seenthis.net/

          รุท เซนต์เดนนิส  คืออีกผู้หนึ่งที่หลงใหลในวัฒนธรรมของโลกตะวันออก ผลงานการแสดงทั้งหมด จะเน้นการผสมผสานการเต้นในแบบตะวันตกและตะวันออกเข้าด้วยกันถือเป็นสิ่งใหม่ที่เกิดขึ้นและแสดงแนวความคิดความหลงใหลในตัวตนของศิลปินเอง ถึงแม้ว่าการแสดงในรูปแบบนาฏศิลป์ตะวันออกเธอดูไม่ลึกซึ้งแต่คนดูชื่นชอบในงานของเธอเนื่องจากมีรสชาติของความลึกลับเสมือนมีเวทย์มนต์ และแฝงไปด้วยตัณหาราคะ (นราพงษ์ จรัสศรี. 2548: 111)

รูปภาพที่ ๒ : Ruth St. Denis, http://eastiseverywhere.tumblr.com/

          มาธา เกรแฮม. ผู้คิดค้นเทคนิคการเค้นใหม่การคอนเทรกชั่น (Contraction) และรีลีส (Release) เทคนิคการเต้นที่แตกต่างจากสิ่งที่เคยเป็นมาโดยเน้นที่การหายใจ จนถึงการเล่าเรื่องราวการแสดงโดยถ่ายทอดอารมณ์ผ่านทั้งทางสีหน้าและร่างกาย เพื่อกระตุ้นอารมณ์ความ รู้สึกของผู้ชมให้เข้ามามีส่วนร่วมต่อการแสดงมากยิ่งขึ้น งานส่วนใหญ่จะแสดงออกถึงความรู้สึกทุกข์ทรมานจากภายในซึ่งสะท้อนออกมาให้เห็นในการแสดง ความสุขความสนุกและมีชีวิตชีวา ความเกลียดชัง ความรัก ความริษยา ความคลั่งไคล้ ความรู้สึกที่ปิดบังอีกต่อไปไม่ได้ (นราพงษ์ จรัสศรี. 2548: 111)

รูปภาพที่ ๓: Martha Graham, https://onlineonly.christies.com/

          จากความสำเร็จของนักออกแบบการเต้นสมัยใหม่ทั้ง3คน สะท้อนถึงค่านิยมของผู้บริโภคในยุคสมัยใหม่ที่เกิดความเบื่อหน่ายกับการแสดงนาฏศิลป์ในรูปแบบเดิม การค้นพบและแสดงตัวตนของนักออกแบบทั้ง 3สะท้อนคุณค่าความเป็นธรรมชาติและความเป็นมนุษย์ของตนเอง ให้ผู้บริโภคได้รับรู้ถึงรสนิยมและตัดสินในผลงานของตนเองในรูปแบบเฉพาะตัว หากสังเกตข้อความและบริบทข้างต้นจะพบว่าแนวความคิดยุคสมัยใหม่ได้ส่งผลกระทบโดยตรงกับนาฏศิลป์ตะวันตก นักออกแบบการเต้นค้นหาวิธีที่แสดงถึงความเป็นตนเอง ลักษณะเฉพาะในการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ต่อผู้บริโภค และเทคนิคการเต้นเฉพาะตัวที่ส่งผลในการพัฒนาศาสตร์นาฏศิลป์ตะวันตกจนมาถึงปัจจุบัน

ผู้สร้างสรรค์มุ่งเน้นแนวคิดที่สะท้อนถึงเอกลักษณ์ของการสร้างสรรค์ผลงานนาฏยศิลป์สำหรับการประกดวเชียร์ลีดดิ้งที่ไม่ซ้ำรูปแบบกับผู้อื่น และมุ่งการมีส่วนร่วมในการแบ่งปันความคิด ประสบการณ์ที่นักแสดงหรือนักเต้นต้องแบ่งปันพร้อมฝึกฝนมากกว่าเทคนิคการเต้นแบบเดิม ๆ สู่ความเชื่อและความรู้สึกภายในที่แสดงออกมา อันจะทำให้การแสดงนั้น ๆ มีคุณค่ามากขึ้นกว่าการร่ายรำด้วยท่วงท่าเพียงเท่านั้น

บรรณานุกรม

เกษม เพ็ญภินันท์.(สัมภาษณ์, 1 มีนาคม 2559)

นราพงษ์ จรัสศรี. (2548). ประวัติศาสตร์นาฏศิลป์ตะวันตก. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศิริมงคล นาฏยกุล. (2557).นาฏยศิลป์ตะวันตกปริทัศน์.มหาสารคาม: หจก.โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา.

ผู้เขียน   อาจารย์ ดร.ธนกร สรรย์วราภิภู

นายณัฐวุฒิ หลวงขวา นักศึกษาสาขาวิชานาฏยศิลป์ (4ปี) คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ ได้รับทุนการศึกษาเรียนเต้นนาฏยศิลป์ตะวันตกที่ประเทศอิตาลี